Kerpiç ve ahşaptan yapılma yaklaşık 100 yıllık eski bir dükkanda faaliyetini sürdüren Sayar, "Ben evde oturamam. Her sabah 'Bismillah' diyerek dükkanımı açıyorum" dedi.
Divriği ilçe merkezinde yaşayan evli ve 2 çocuk sahibi Yılmaz Sayar, çocukken çıraklığını yaptığı sobacılık mesleğine, 1963 yılında kendi dükkanını açarak başladı. Yıllarca ilçede el yapımı soba üretimi ve kalaycılık işiyle uğraşan Sayar, mesleğinde 61 yılı geride bıraktı. Zamanla yaşı ilerleyip, arkasından bu işi devam ettirecek kimse de gelmeyince tek başına kalan Sayar, kendi ürettiği sobalar yerine hazırlarını satıyor. Şimdilerde ilçede kendisinden başka kimsenin kiralamadığı yaklaşık 100 yıllık olan ahşap ve kerpiçten yapılma bir dükkanda esnaflığı sürdürüyor. İlçedeki vatandaşların 'Sobacı dede' olarak isimlendirdiği Sayar, her sabah erken saatlerde dükkanını açıyor. Sergileyeceği ürünleri dışarıya koyduktan sonra, tarih kokan dükkanının önünde sandalyesine oturup, elinde bastonuyla müşterilerini bekliyor.
'ALIŞMIŞIM, EVDE OTURAMAM'
Dükkanının önündeki görüntüsüyle yürekleri ısıtan, emek ve alın terinin simgesi olarak gösterilen Yılmaz Sayar, "Mesleğe çırak olarak başladım ve daha sonra ayrı dükkan açtım. O zamandan beri bu meslekte çalışıyorum. Eskiden ürünleri kendimiz yapıyorduk. Şimdi hazır satıyoruz. Her sabah 'Bismillah' diyerek dükkanımı açıyorum. Ben evde oturamam. Alışmışım. Burada vakit geçiriyorum" dedi.
'ZANAATA HEVES KALMADI'
Artık emek gerektiren işlerde çırak yetişmediğini, bazı mesleklerin kaybolmaya başladığını belirten Sayar, "Benden başka bu işi yapan kimse kalmadı. Ben buranın eski esnaflardanım. Çok şükür işim iyi. Bu işlerde eskiden çırak vardı, ama sonra hepsi başka yerlerde işe girdiler. Bu zamanda zanaata heves kalmadı. Şu anda ilçede sobacı da kalaycı da kalmadı. Ben de gücüm yettiği sürece dükkanımı açmaya devam edeceğim" diye konuştu.
